วันอังคารที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2558

It’s you2[LayChen] cut1



                ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆก็โดนรั้งเข้าไปใกล้มือแกร่งลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่มนิ่มอย่างหลงใหล อีกข้างก็มุ่งเป้าไปยังก้นงอนงามที่ตอนนี้มันไร้ซึ่งกางเกงวอมตัวหน้าขวางกั้น...โดนถอดไปตอนไหนกันนะ คนตัวเล็กไร้เรี่ยวแรงที่จะดิ้นหนีซึ่งร้ายยังจะคล้อยตามสัมผัสเหล่านั้นเสียอีก...อ่า หัวสมองมันขาวไปหมด


“ขอทำได้ไหม?” อี้ชิงกระซิบแหบพร่าข้างใบหูเล็กที่แดงระรื่อ ไม่มีเสียงตอบรับใดมีเพียงร่างกายที่มันสมยอมไป...

ต่อไป เป็นการแข่งขันวิ่งมาราธอนของระดับชั้น....


                เสียงประกาศตามสายทำเอาทั้งสองร่างหยุดนิ่ง...สำหรับจงแดหนะนิ่งค้างแต่อีกคนเนี่ยยังคงลูบไล้ไปทั่วตัว จงแดเอี้ยวตัวหนีพยายามจะหันไปบอกว่าต้องไปแข่งแต่อี้ชิงหนะ...เมื่ออ้อยเข้าปากแล้วไม่หยุดหรอกนะ คนตัวสูงจัดการถอดเสื้อวอมออกมาวางลงกับพื้นก่อนจะจับร่างเล็กตรงหน้าให้อยู่ในท่าคลาน นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าสู่ช่องทางแสบคับแน่นทำเอาคนที่ไม่ตั้งตัวฟุบหน้าลงกับแขน


“อ๊า! อ๊ะ...ตรงนั้น...อย่า”

“ชอบใช่ไหม”


                หัวเล็กส่ายไปมาเล็กน้อยเมื่อความรู้สึกแปลกๆไหลแล่นไปทั่วทั้งตัว ก่อนจะต้องขาอ่อนเมื่อจู่ๆนิ้วเรียวที่ขยับเข้าด้วยจังหวะเนิบช้ากลับเพิ่มจังหวะเสียจนเสียงหวานหลุดครางออกมา...การแข่ง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อปลายนิ้วของอี้ชิงขยับโดนจุดรวมอารมณ์


...จงแดน่ารัก ยิ่งตัวแดงเหมือนกุ้งต้มยิ่งน่ารัก...


“น่ารัก” อี้ชิงแลบลิ้นเลียใบหูแดงนั่นอย่างนึกแกล้ง

“อ๊ะ...อื้อ...แฮ่ก”


                ร่างเล็กแกร่งทันทีเมื่อนิ้วเรียวยาวหลุดออกจากร่างกายแต่ก็โล่งใจได้ไม่นานเมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งที่จ่อรออยู่ที่ปลายทาง เสียงหวานหลุดร้องอีกครั้งเมื่อบางสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วดึงดันเข้ามาภายในร่างกายของตัวเอง มือเรียวเล็กขยุ้มเสื้อวอมที่ปูอยู่ที่พื้นด้วยอารมณ์...ทั้งเสี่ยว ทั้งเจ็บ น้ำตาเม็ดใสเอ่อคลอรอบดวงตาสวยก่อนจะไหลออกมาเมื่อสิ่งนั้นเข้ามาจนสุด


“อืม..” เสียงครางทุ้มดังอยู่ใกล้ใบหูทำเอาใบหน้าขาวของจงแดขึ้นสีระรื่อหัวใจเต้นรัวเสียอย่างนั้น

“อ...อ๊า...ฮ่าห์” ปากบางเม้มเข้าหากันอย่างต้องการเก็บเสียง “ทำ...ทำไมถึงค่อยๆทำ...”

รอยยิ้มพราวปรากฏบนใบหน้าขาวของอี้ชิง “ไม่พูดว่าโดนข่มขืนแล้ว”

...เอ๋?...

“รู้สึกดีไหม?” ร่างสูงไม่พูดป่าวยังขยับท่อนล่างอย่างมีจังหวะจะโคน...ถามมาได้ให้ตายเถอะ

...รู้สึกดี...แปลก...แต่ว่า...

“ผะ...ผมไม่เป็นไรแล้ว..อะ”

“ช่วย...ทะ...ทำมากกว่านี้...” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาแต่มันก็ไม่ได้เบาเกินที่อี้ชิงจะไม่ได้ยิน รอยยิ้มบุ๋มลึกประดับบนใบหน้าหล่อ

“ถ้าอย่างงั้น...”


“อ๊า...อะ...อ๊า”





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น