วันอังคารที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2558

It’s you2[LayChen] cut2





“อะ...อื้อ”


                เสียงหวานหลุดครางออกมาจากเรียวปากหวานฉ่ำเมื่อร่างกายโดนคนร่างสูงตรงหน้าลูบไล้ไปทั่ว เรียวนิ้วของอี้ชิงบดขยี้บนยอดอกสีชมพูน่าลิ้มลองขณะเดียวกันมืออีกข้างก็ลงมือลูบแกนกลางลำตัวของร่างบางผ่านเนื้อผ้ากางเกง ทำเอาหัวคิ้วเรียวของจนแดขมวดมุ่นเพราะความรู้สึกที่พุ่งขึ้นสูง จงแดเกร้งตัวทันทีเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามาในร่างกายก้มดูอีกทีจนพบว่ากางเกงที่ใส่อยู่เมื่อครู่ได้หายไปแล้วพร้อมกับที่นิ้วเรียวยาวของอี้ชิงหลบหายไป


“อ๊ะอ๊า อ๊า!” ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงเด่นชัดพร้อมทั้งเสียงหวานที่ครางกระเส่าเมื่อนิ้วเรียวขยับเข้าออกโดนจุดรวมอารมณ์

“รู้สึกดีใช่ไหม” รอยยิ้มจางๆจากคนตัวขาวทำเอาตาพร่า ปากบางยังคงมีเสียงเล็ดลอดออกมาอย่างต่อเนื่องเมื่อนิ้วเรียวยังคงขยับไม่หยุด

“อ๊า...อ๊า ฮ่าห์!” จงแดกัดปากทันทีเมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งที่ใหญ่คับยิ่งกว่านิ้วสอดใส่เข้ามาในร่างกาย ใบหน้าน่ารักงอง้ำด้วยความเจ็บปนสุขสม “อื้อ...”

ใบหน้าหล่อเหลาของอี้ชิงโน้มเข้าใกล้กระซิบเสียงแหบพร่า

“รักนะ...จงแด อืม”


                จงแดรู้สึกได้ว่าทั้งหน้าและร่างกายรู้สึกร้อนไปหมดเมื่อได้ฟังในสิ่งที่อยากฟังและยิ่งเป็นตอนนี้...ตอนที่ทำแบบนี้มันช่วยเพิ่มอารมณ์เสียจนตัวเขาแทบควบคุมมันไม่ได้ ใบหน้าหวานหันไปโน้มคออีกคนมาใกล้ก่อนจะมอบจุมพิตไม่ประสีประสาให้ตอบรับคำพูดนั้นอย่างจริงใจ...





It’s you2[LayChen] cut1



                ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆก็โดนรั้งเข้าไปใกล้มือแกร่งลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่มนิ่มอย่างหลงใหล อีกข้างก็มุ่งเป้าไปยังก้นงอนงามที่ตอนนี้มันไร้ซึ่งกางเกงวอมตัวหน้าขวางกั้น...โดนถอดไปตอนไหนกันนะ คนตัวเล็กไร้เรี่ยวแรงที่จะดิ้นหนีซึ่งร้ายยังจะคล้อยตามสัมผัสเหล่านั้นเสียอีก...อ่า หัวสมองมันขาวไปหมด


“ขอทำได้ไหม?” อี้ชิงกระซิบแหบพร่าข้างใบหูเล็กที่แดงระรื่อ ไม่มีเสียงตอบรับใดมีเพียงร่างกายที่มันสมยอมไป...

ต่อไป เป็นการแข่งขันวิ่งมาราธอนของระดับชั้น....


                เสียงประกาศตามสายทำเอาทั้งสองร่างหยุดนิ่ง...สำหรับจงแดหนะนิ่งค้างแต่อีกคนเนี่ยยังคงลูบไล้ไปทั่วตัว จงแดเอี้ยวตัวหนีพยายามจะหันไปบอกว่าต้องไปแข่งแต่อี้ชิงหนะ...เมื่ออ้อยเข้าปากแล้วไม่หยุดหรอกนะ คนตัวสูงจัดการถอดเสื้อวอมออกมาวางลงกับพื้นก่อนจะจับร่างเล็กตรงหน้าให้อยู่ในท่าคลาน นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าสู่ช่องทางแสบคับแน่นทำเอาคนที่ไม่ตั้งตัวฟุบหน้าลงกับแขน


“อ๊า! อ๊ะ...ตรงนั้น...อย่า”

“ชอบใช่ไหม”


                หัวเล็กส่ายไปมาเล็กน้อยเมื่อความรู้สึกแปลกๆไหลแล่นไปทั่วทั้งตัว ก่อนจะต้องขาอ่อนเมื่อจู่ๆนิ้วเรียวที่ขยับเข้าด้วยจังหวะเนิบช้ากลับเพิ่มจังหวะเสียจนเสียงหวานหลุดครางออกมา...การแข่ง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อปลายนิ้วของอี้ชิงขยับโดนจุดรวมอารมณ์


...จงแดน่ารัก ยิ่งตัวแดงเหมือนกุ้งต้มยิ่งน่ารัก...


“น่ารัก” อี้ชิงแลบลิ้นเลียใบหูแดงนั่นอย่างนึกแกล้ง

“อ๊ะ...อื้อ...แฮ่ก”


                ร่างเล็กแกร่งทันทีเมื่อนิ้วเรียวยาวหลุดออกจากร่างกายแต่ก็โล่งใจได้ไม่นานเมื่อรับรู้ถึงบางสิ่งที่จ่อรออยู่ที่ปลายทาง เสียงหวานหลุดร้องอีกครั้งเมื่อบางสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วดึงดันเข้ามาภายในร่างกายของตัวเอง มือเรียวเล็กขยุ้มเสื้อวอมที่ปูอยู่ที่พื้นด้วยอารมณ์...ทั้งเสี่ยว ทั้งเจ็บ น้ำตาเม็ดใสเอ่อคลอรอบดวงตาสวยก่อนจะไหลออกมาเมื่อสิ่งนั้นเข้ามาจนสุด


“อืม..” เสียงครางทุ้มดังอยู่ใกล้ใบหูทำเอาใบหน้าขาวของจงแดขึ้นสีระรื่อหัวใจเต้นรัวเสียอย่างนั้น

“อ...อ๊า...ฮ่าห์” ปากบางเม้มเข้าหากันอย่างต้องการเก็บเสียง “ทำ...ทำไมถึงค่อยๆทำ...”

รอยยิ้มพราวปรากฏบนใบหน้าขาวของอี้ชิง “ไม่พูดว่าโดนข่มขืนแล้ว”

...เอ๋?...

“รู้สึกดีไหม?” ร่างสูงไม่พูดป่าวยังขยับท่อนล่างอย่างมีจังหวะจะโคน...ถามมาได้ให้ตายเถอะ

...รู้สึกดี...แปลก...แต่ว่า...

“ผะ...ผมไม่เป็นไรแล้ว..อะ”

“ช่วย...ทะ...ทำมากกว่านี้...” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาแต่มันก็ไม่ได้เบาเกินที่อี้ชิงจะไม่ได้ยิน รอยยิ้มบุ๋มลึกประดับบนใบหน้าหล่อ

“ถ้าอย่างงั้น...”


“อ๊า...อะ...อ๊า”





วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2558

It’s you1[LayChen] cut

“ฮึก.. ฮ่าห์ อะ แฮ่ก”


                เสียงครางแผ่วเบาจากร่างบางเรียกรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปาก คนกระทำยังคงก้มหน้าก้มตาซุกไซร้แผ่นอกบางเรียบไร้ซิกแพ็ค เรียวลิ้นร้อนลิ้มชิมติ่งไตสีชมพูที่เริ่มชูชันด้วยแรงอารมณ์ที่คนตรงหน้าปลุกปั้นให้ ใบหน้าหวานของจงแดบิดเบี้ยวเมื่อมือหนาเลื่อนกรอบกุมแกนกายเล็กที่เริ่มแข็งขืนอย่างนึกสนุก


“อะ ฮ่าห์...คิด...คิดจะข่มขืนกันเหรอ?” ดวงตาหวานฉ่ำปรือมองคนตัวขาวตรงหน้าที่เงยหน้าขึ้นมองสบ

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ไม่ต้องกลัวนะ”

“อ๊ะ ยะ...อย่า”


                ร่างกายเล็กสั่นสะท้านเมื่อความเปียกชื้นของโพรงปากครอบครองจุดรวมความรู้สึกของตัวเอง ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อกักเก็บเสียงร้างครางไว้ คนตัวขาวตรงหน้ายิ้มสนุกพลางรูดปากหยอกล้อแกนเล็กเพียงไม่นานนักคิมจงแดก็บิดเร้าเมื่อรู้สึกได้ว่าถึงจุดปล่อย น้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนรอบปากของผู้กระทำที่รอยยิ้มยังไม่คงจางหายจากใบหน้า


“รู้สึกดีใช่ไหมหละ?”

“อึก อ๊ะ...ตรงนั้น...อย่านะ อ๊า” จงแดเผลอหลุดเสียงร้องเมื่อนิ้วเรียวยาวของอีกคนสอดแทรกเข้ามายังช่องทางหลังที่คับแน่น...และไม่เคยมีใครล่วงล้ำ

“แค่เริ่มเองนะ” คนตัวหนามองภาพตรงหน้าด้วยความสนอกสนใจเสียจนคนโดนมองหน้าขึ้นสีระรื่ออย่างเห็นได้ชัด

“อ๊ะ อ่า ตรงนั้น...”

“ตรงนี้หรือ?”

“อ๊ะ อ๊า...อือ อือ”


                เสียงครางเงียบหายไปเมื่อคนด้านบนก้มลงประทับจูบอีกครั้งพร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ ขณะเดียวกันนั้นนิ้วมือเรียวที่ตอนนี้แทรกเข้าไปถึงสองนิ้วก็ขยับเข้าออกอย่างรู้หน้าที่ของมัน ก่อนที่มันจะถูกดึงออกไปพร้อมกับที่เจ้าของนิ้วผละออกจากปากหวานฉ่ำแสนยั่วยวน มือใหญ่เลื่อนปลดเข็มขัดกางเกงตัวเองเอาตัวตนอันพองใหญ่ออกมาให้เชยชม


“ไม่ไหวแล้ว...ไม่ต้องเกร็งนะจงแด”

“อะ...อ๊ะ มะ...ไม่ไหว” คิมจงแดพยายามถอยห่างจากแกนร้อนแต่ก็ไม่สามารถหนีได้ในเมื่อส่วนปลายได้เข้ามาแล้ว ความรู้สึกตีเล่นขึ้นมาเสียจนดวงตาเรียวเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาเม็ดใส

“อย่าเกร็งนะทำตัวตามสบาย” คนตัวขาวพยายามลูบสะโพกมนให้คลายความเจ็บและเกร็งตัวลงก่อนจะค่อยๆดันตัวตนของตัวเองเข้าไปจนสุด

“อึก...ฮ่าห์” ดวงตาหวานเหลือบมองส่วนล่างที่เชื่อมต่อกันทำเอาความร้อนบนใบหน้าเพิ่มขึ้นสูง

...เข้าไปแล้ว...


“อ่ะ อ๊า...อย่า...ตรงนั้น” เสียงหวานร้องครางเมื่อคนตัวหนาเริ่มออกแรงขยับจังหวะอย่างเนิบนาบก่อนจะเร่งเร็วเมื่อเจอเข้ากับจุดกระสันของร่างเล็ก

“อื้ม ดีจัง”


                คนตัวขาวก้มลงประทับจูบอีกครั้งมอบรสสัมผัสอันแปลกใหม่และไม่คุ้นเคยให้กับคนตัวเล็กที่ตอบรับสัมผัสได้อย่างดีจนน่าแปลกใจ จังหวะดำเนินไปอย่างเนิบนาบและเร่งเร้าผสมผสานกันบนชานบันไดหน้าด่านฟ้า...



ยังมีต่ออีกนิดที่บทความ